ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Ευστάθιος Κεφάλας: «Μία άγνωστη πτυχή της ζωής του Πυθαγόρα», από: eleysis69 (Θρησκεία Ελλήνων), τελευταία πρόσβαση: 10n Ισταμένου Γαμηλιώνος του 4ου έτους της 698ης Ολυμπιάδος / 9. Ιανουαρίου «2017». [Αναδημοσίευση με την άδεια του διαχειριστή της σχετικής ιστοσελίδας.]

 

Όπως μας πληροφορεί ο Πορφύριος στο έργο «Περί του Πυθαγορικού Βίου» :

Vita Pythagorae 17.1 ` to Vita Pythagorae 17.10 Κρήτης δ᾽ ἐπιβὰς τοῖς Μόργου μύσταις προσῄει ἑνὸς τῶν Ἰδαίων Δακτύλων, ὑφ᾽ ὧν καὶ ἐκαθάρθη τῇ κεραυνίᾳ λίθῳ, ἕωθεν μὲν παρὰ θαλάττῃ πρηνὴς ἐκταθείς, νύκτωρ δὲ παρὰ ποταμῷ ἀρνειοῦ μέλανος μαλλοῖς ἐστεφανωμένος. εἰς δὲ τὸ Ἰδαῖον καλούμενον ἄντρον καταβὰς ἔρια ἔχων μέλανα τὰς νομιζομένας τρὶς ἐννέα ἡμέρας ἐκεῖ διέτριψεν καὶ καθήγισεν τῷ Διὶ τόν τε στορνύμενον αὐτῷ κατ᾽ ἔτος θρόνον ἐθεάσατο, ἐπίγραμμά τ᾽ ἐνεχάραξεν ἐπὶ τῷ τάφῳ ἐπιγράψας «Πυθαγόρας τῷ Διὶ», οὗ ἡ ἀρχή·

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Πυθαγόρας τέλεσε καθαρμούς με τον τελειότερο θεουργικό τρόπο, με κεραύνια λίθο και με θαλασσινό ύδωρ, βυθιζόμενος μέσα στη θάλασσα και ακουμπώντας τον πάτο, έπειτα δε στεφανώθηκε με μαλλί μέλανος αρνιού.

Αυτό σημαίνει ότι η κορυφή της υπάρξεώς του, το «Εν» της ψυχής του, φωτίζονταν εκ του θείου και νοερού φωτός. Διότι το στεφάνι του δεν ήταν φυτικό αλλά φτιαγμένο από έριο, κάτι που ταιριάζει με τις ιερατικές ζωές. Πράγματι οι Ιερείς που κατέχουν ιερατικό αξίωμα υψηλότερο από τους άλλους έχουν διαταχθεί εκ των Θεών να φέρουν στέμμα, και κάτι τέτοιο είναι το σπουδαιότερο προνόμιο ιεροσύνης. Άλλωστε η κεφαλή είναι εικόνα των κατεξοχήν θείων δυνάμεων, αφού ακόμη και για τον άνθρωπο είναι κατοικία του κατεξοχήν θείου μέρους της ψυχής.

Εξ ου και ο Πλάτων στον “Τίμαιο” λέγει : «Αφού μιμήθηκαν την σφαιρικό σχήμα του σύμπαντος, έκλεισαν τις δυο θείες περιφορές σε ένα σφαιρικό σχήμα που ονομάζουμε κεφαλή, το θεϊκότερο τμήμα του σώματος μας, το οποίο εξουσιάζει όλα τα άλλα μέρη που υπάρχουν μέσα μας.»[1]

Το δε στεφάνι αποτελεί σύμβολο θείας και γόνιμης ζωής, συμβολίζει την σύνδεση των κορυφαίων δυνάμεων μας με τις υπέρτερες αιτίες του Κόσμου, όπως αντίστοιχα τα στρόφια(διαδήματα) συμβολίζουν την σύνδεση των ιερατικών ζωών με τους Θεούς στους οποίους ήταν αφιερωμένα.

Μάλιστα ο της κεφαλής Κόσμος, ο στολισμός της δηλαδή, είναι πρότερος του υπόλοιπου σώματος.

Βέβαια και οι εσθήτες των ιερέων και βασιλέων είναι σύμβολο των ασώματων ζωών, μιας και οι ζωές προβάλλονται για να κρύψουν τους Θεούς και οι εσθήτες τα σώματα. Και όπως οι εσθήτες σκεπάζουν και κρύβουν αυτούς που τις φοράνε, έτσι κάνουν και οι ζωές για τις θείες Ενάδες/Θεούς.

Επειδή όμως οι υπάρξεις των Θεών διαφέρουν από τον έναν στον άλλο, έτσι και οι εσθήτες άλλων είναι λευκές, άλλων μαύρες, άλλων χρυσές και άλλων ανάλογες, και περιβάλουν όλους γενικά τους Θεούς του έξωθεν Κόσμου, που κατά τα σχήματα και τα χρώματα μοιάζουν με τις εσωτερικές και απόκρυφες δυνάμεις τους.

Έτσι και μέσα στα Ιερά και στους Ναούς, για τους αυτούς λόγους, διαφορετικά σύμβολα περιβάλουν τα διάφορα αγάλματα, σε αντιστοιχία με τους χαρακτήρες των ανώτερών μας.

Και οι των Θεών Ιερείς, Κλήτωρες και οι Δοχείς χρησιμοποιούν πολυειδής χιτώνες και περιζώματα, και ιερατικά «κοσμήματα» που κοσμούσαν την κεφαλή και το σώμα τους, μιμούμενοι έτσι τις θείες ζωές και δυνάμεις των οποίων ήταν ιερείς και στις οποίες ανέπεμπαν τις λατρευτικές τους πράξεις.

Αυτό λοιπόν που παραδίδεται για τον Πυθαγόρα αφορά το ότι κατέστει Ιερεύς του Νοερού και Πηγαίου Διός, του Ιδαίου, και της Μεγάλης Μητέρας Ρέας.

Ευστάθιος Δ. Κεφάλας (Αμφικτύων) – 1/2/2015


[1] Βλ. Πλάτων «Τίμαιος, 44.d.3 – 44.d.6»

Tim 44.d.3 ` to Tim 44.d.8 Τὰς μὲν δὴ θείας περιόδους δύο οὔσας, τὸ τοῦ παντὸς σχῆμα ἀπομιμησάμενοι περιφερὲς ὄν, εἰς σφαιροειδὲς σῶμα ἐνέδησαν, τοῦτο ὃ νῦν κεφαλὴν ἐπονομάζομεν, ὃ θειότατόν τέ ἐστιν καὶ τῶν ἐν ἡμῖν πάντων δεσποτοῦν·.