Οι Ύμνοι του Ιουλιανού (330-363)

Αρχική Πηγή: φιλοσοφοῦμεν γνησίως τε καὶ ἱκανῶς (τελευταία πρόσβαση στις 26.06.2019). Αναδημοσίευση με την άδεια των διαχειριστών.

Α. Ευχή πρός Ήλιον
Β. ύμνος εις την μητέρα των θεών

Ευχή πρός Ήλιον
Είθε οι βασιλείς Θεοί να μου παράσχουν την εύνοια να υμνήσω και να τελέσω τα μυστήρια αυτών, ο δε Βασιλεύς Όλων Ήλιος ιδιαίτερως. Προελθών αιωνίως από την γόνιμον ουσία του Αγαθού, μέσος εν μέσω των Νοερών Θεών, εξασφαλίζει την συνοχήν αυτών, το απεριόριστον κάλλος, την ανεξάντλητη γονιμότητα, τον τέλειον νου, και προικίζει αθρόως και αχρόνως τα πάντα με αγαθά. Προβάλλοντας στο εμφανή σύμπαν την λάμψιν του εφ’ όλης της ορατής περιοχής εν μέσω των ουρανίων εκτάσεων τις οποίες διατρέχει − έδρα που του έχει αποδοθεί εξ’ αϊδίου − μεταδίδει στο εμφανή σύμπαν το νοητόν κάλλος και γεμίζει ολόκληρον τον ουρανό με τόσους Θεούς όσους αυτός περιέχει νοερώς στον εαυτόν του, οι οποίοι πληθύνονται αμερίστως γύρω από αυτών και είναι συνενωμένοι με αυτόν ενοειδώς. Αλλά και τον υπό σελήνην τόπο συνέχει διά της αειγενεσίας και τα εκ του κυκλικού σώματος ενδιδώμενα αγαθά, επιμελούμενος γενικώς του ανθρωπίνου γένους και ειδικώς της δικής μας πόλεως, όπως και εξ’ αϊδίου έδωσε υπόστασιν στην ψυχή μας και την κατέστησε οπαδό του. Γι’ αυτό και είθε οι προ ολίγου διατυπωθείσες ευχές μου να πραγματοποιηθούν παρ’ αυτού. Εύχομαι επίσης να παρέχει στην πόλι μας δια το καλόν όλων αιωνιότητα, και να χορηγεί την αγαθοποιόν του προστασία. Όσο για μένα τον ίδιο, είθε να μου χαρίσει την επιτυχία σε όλες τις ανθρώπινες και θείες πράξεις και ενέργειες, σε όλο τον ειμαρμένο βίο μου. Είθε ακόμη να με ευνοήσει να ζήσω και να κυβερνήσω με το μέτρον του πρέποντος και της ευδαιμονίας, το ευχάριστον τόσον είς εκείνον, όσον και σε μένα και τα συμφέροντα του Ρωμαϊκού κράτους.

—Ιουλιανός, Εις Βασιλέα Ήλιον 43-44—
44.32 Ἃ δὴ πολλάκις μοι δοῖεν οἱ βασιλεῖς ὑμνῆσαι καὶ ἐπιτε λέσαι θεοί, καὶ πρό γε τῶν ἄλλων αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τῶν ὅλων ῞Ηλιος, ὁ περὶ τὴν τἀγαθοῦ γόνιμον οὐσίαν ἐξ ἀιδίου προελθὼν μέσος ἐν μέσοις τοῖς νοεροῖς θεοῖς, συνοχῆς τε αὐτοὺς πληρώσας καὶ κάλλους μυρίου καὶ περιουσίας γονίμου καὶ τελείου νοῦ καὶ πάντων ἀθρόως τῶν ἀγαθῶν ἀχρόνως, καὶ ἐν τῷ νῦν ἐλλάμπων εἰς τὴν ἐμφανῆ μέσην τοῦ παντὸς οὐρανοῦ φερομένην ἕδραν οἰκείαν ἐξ ἀιδίου, καὶ μεταδιδοὺς τῷ φαινομένῳ παντὶ τοῦ νοητοῦ κάλλους, τὸν δὲ οὐρανὸν σύμπαντα πληρώσας τοσούτων θεῶν ὁπό σων αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ νοερῶς ἔχει, περὶ αὐτὸν ἀμερίστως πληθυνομένων καὶ ἑνοειδῶς αὐτῷ συνημμένων, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸν ὑπὸ τὴν σελήνην τόπον διὰ τῆς ἀειγενεσίας συνέχων καὶ τῶν ἐνδιδομένων ἐκ τοῦ κυκλικοῦ σώματος ἀγαθῶν, ἐπιμελόμενός τε τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους ἰδίᾳ τε τῆς ἡμετέρας πόλεως, ὥσπερ οὖν καὶ τὴν ἡμετέραν ἐξ ἀιδίου ψυχὴν ὑπέστησεν, ὀπαδὸν ἀποφήνας αὑτοῦ. Ταῦτά τε οὖν ἡμῖν, ὅσα μικρῷ πρόσθεν ηὐξάμην, δοίη, καὶ ἔτι κοινῇ μὲν τῇ πόλει τὴν ἐνδεχομένην ἀιδιότητα [τὰ] μετ᾽ εὐνοίας χορηγῶν φυλάττοι, ἡμῖν δὲ ἐπὶ τοσοῦτον εὖ πρᾶξαι τά τε ἀνθρώπινα καὶ τὰ θεῖα δοίη, ἐφ᾽ ὅσον βιῶναι ξυγχωρεῖ, ζῆν δὲ καὶ ἐμπολιτεύεσθαι τῷ βίῳ δοίη ἐφ᾽ ὅσον αὐτῷ τε ἐκείνῳ φίλον ἡμῖν τε λώιον καὶ τοῖς κοινοῖς Ῥωμαίων συμφέρον πράγμασιν.

Ύμνος εις την μητέρα των θεών
Ω Θεών και ανθρώπων Μήτερ, ω Σύνθωκε και Σύνθρονε του Μεγάλου Διός, ω Πηγή των Νοητικών Θεών, Συ η οποία συντρέχεις με τας Αχράντους Ουσίας των Νοητών Θεών, η οποία εδέχθεις την κατ’ εξοχήν κοινήν αιτίαν εκ πάντων των όντων και την μεταβιβάζεις εις τους Νοερούς Θεούς, Ζωογόνε Θεά και Μήτις και Πρόνοια, των ημετέρων ψυχών Δημιουργέ, που αγαπάς τον Μέγαν Διόνυσον, Συ η οποία περιέσωσες και πάλιν τον Άττιν εκτεθέντα και τον μετεκάλεσες προς Σε, αφού εβυθίσθη εις τον άντρον της γης, Συ που ηγείσαι όλων των αγαθών στους Νοερούς Θεούς, που πληροίς με αυτά τον αισθητόν κόσμον, και χαρίζεις όλα τα αγαθά σε όλους. Χάρισε εις όλους τους ανθρώπους την ευδαιμονίαν, βάσις της οποίας είναι η γνώσις των Θεών, ιδιαιτέρως στον λαό των Ρωμαίων κάμε ώστε να απαλειφθεί η κηλίς της αθεΐας, και να επικρατήσει η ευμενής Τύχη ώστε διά της αγαθής συνεργασίας εξασφαλιστεί η αρίστη διακυβέρνησις εν τη Αυτοκρατορία επί πολλάς χιλιάδας ετών.
Όσον δι’ εμέ, δέξου όπως συλλέξω τον καρπόν της προς Σε υπηρεσίας μου, την Αλήθειαν έναντι των περί Θεών Δογμάτων, την τελειότητα εν τη Θεουργική ασκήσει, την αρετήν συνοδευομένην υπό της Αγαθής Τύχης εις όλας τας επιχειρήσεις πολιτικάς ή στρατιωτικάς. Ειθε το τέλος του βίου μου να είναι απηλλαγμένον θλίψεων και ευδόκιμον υποστηριζόμενον μετά της Αγαθής Ελπίδος.

—Ιουλιανός, Εις την Μητέρα των Θεών 20—
«Ὦ θεῶν καὶ ἀνθρώπων Μῆτερ, ὦ τοῦ μεγάλου Σύνθωκε καὶ Σύνθρονε Διός, ὦ Πηγὴ τῶν νοερῶν θεῶν, ὦ τῶν νοητῶν ταῖς ἀχράντοις οὐσίαις συνδραμοῦσα καὶ τὴν κοινὴν ἐκ πάντων αἰτίαν παραδεξαμένη καὶ τοῖς νοεροῖς ἐνδιδοῦσα, Ζωογόνε Θεὰ καὶ Μῆτις καὶ Πρόνοια καὶ τῶν ἡμετέρων ψυχῶν Δημιουργέ, ὦ τὸν μέγαν Διόνυσον ἀγαπῶσα καὶ τὸν Ἄττιν ἐκτεθέντα περισωσαμένη καὶ πάλιν αὐτὸν εἰς τὸ γῆς ἄντρον καταδυόμενον ἐπανάγουσα, ὦ πάντων μὲν ἀγαθῶν τοῖς νοεροῖς ἡγουμένη θεοῖς, πάντων δὲ ἀποπληροῦσα τὸν αἰσθητὸν κόσμον, πάντα δὲ ἡμῖν ἐν πᾶσιν ἀγαθὰ χαρισαμένη, δίδου πᾶσι μὲν ἀνθρώποις εὐδαιμονίαν, ἧς τὸ κεφάλαιον ἡ τῶν θεῶν γνῶσίς ἐστι, κοινῇ δὲ τῷ Ῥωμαίων δήμῳ μάλιστα μὲν ἀποτρίψασθαι τῆς ἀθεότητος τὴν κηλῖδα, πρὸς δὲ καὶ τὴν τύχην εὐμενῆ συνδιακυβερνῶσαν αὐτῷ τὰ τῆς ἀρχῆς πολλὰς χιλιάδας ἐτῶν, ἐμοὶ δὲ καρπὸν γενέσθαι τῆς περὶ σὲ θεραπείας ἀλήθειαν ἐν τοῖς περὶ θεῶν δόγμασιν, ἐν θεουργίᾳ τελειότητα, πάντων ἔργων, οἷς προσερχόμεθα περὶ τὰς πολιτικὰς καὶ στρατιωτικὰς τάξεις, ἀρετὴν μετὰ τῆς Ἀγαθῆς Τύχης καὶ τὸ τοῦ βίου πέρας ἄλυπόν τε καὶ εὐδόκιμον μετὰ τῆς Ἀγαθῆς Ἐλπίδος τῆς ἐπὶ τῇ παρ᾽ ὑμᾶς πορείᾳ.»