Orphische Hymne an Hekate

Orphische Hymne an Hekate

Hekate (Metagitnion 2791) (5)

 

«Ich preise dich Enodían Hekátēn,
die du lieblich an den Kreuzwegen thronst.
Safrangewandte Herrin des Himmels,
der Erde und des Meers.
Nebst den Gräbern du weilst,
glücklich unter den Seelen der Toten.
Tochter des Perseus, der Einsamkeit hold,
erfreust du dich an den Hirschen.
Freundin der Hunde in der Nacht,
Unbezwingbare Königin!
Herrscherin der Stiere bei der Jagd.
Schlüsselträgerin des Weltalls,
kindernährende Nymphe,
schweifst in den Bergen des Nachts.
Ungegürtete Jungfrau,
sei anwesend bei den heiligen Riten,
freundlichen Herzens dem Hirten gnädig.»

Εἰνοδίην Ἑκάτην κλῄζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν,
οὐρανίην χθονίην τε καὶ εἰναλίην, κροκόπεπλον,
τυμβιδίην, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισιν,
νυκτερίην, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν,
θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,
ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
λισσομένοις κούρην τελεταῖς ὁσίῃσι παρεῖναι
βουκόλῳ εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῷ.

 

Aus dem Griechischen von Stilian A. Korovilas in dankbarer Anlehnung an J. O. Plassmann (München 1982).