Εθνισμός και φασισμός

Εθνισμός και φασισμός
του Στυλιανού Αρίστωνος Κοροβίλα, 14 Θαργηλιών 2791 / 1 Ιουνίου «2015».

Όλη η συζήτηση για την υποτιθέμενη σχέση «παγανισμού» και ναζισμού είναι γελοία. Ο εθνικισμός είναι μια σχετικά πρόσφατη εφεύρεση του μονοθεϊστικού κόσμου και άρα δεν αφορά τον ελληνισμό, άλλωστε δεν συνάδει με το φαντασιακό ιθαγενών λαών. Ο εθνικισμός ως νεωτερική ιδεολογία, ταυτίζει το ομογενοποιημένο κρατικό έθνος με το εθνοκράτος, τον εθνισμό με την υπηκοότητα και μειώνει το έθνος σε απλή βιολογική ύπαρξη. Ανθεί εκεί όπου το αρχέγονο έθος έχει καταστραφεί. Το πραγματικό, πάντοτε ανομοιογενής και φυσιολογικά ανεπτυγμένο έθνος δεν ταυτίζεται με κράτη, ορίζεται δια μέσω του κοινού έθους, των προγονικών «νομιζομένων», και αποτελεί πολιτισμική οντότητα. Η εθνόσφαιρα αντανακλά τη βιόσφαιρας, το κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η πολυμορφία. Ο εθνισμός είναι πανάρχαιος, ο εθνικισμός γέννημα της εσπερίας, ένα σύγχρονο κίνημα, όπως μας πληροφορεί η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Το αρχέγονο έθος, η κυκλικότητα του χρόνου και το περιεκτικό δυναμικό του αρχέγονου, στη συγκεκριμένη περίπτωση ελληνικού έθους του είναι παντελώς ξένο. Ο Θαλής ήταν Φοίνικας στην καταγωγή, ο Αίσωπος Θράκας ή Φρύγας, ο Ζήνων ενδεχομένως Σημίτης, ο Πορφύριος ο Τύριος ήταν Σύριος, ο Σαλλούστιος Ρωμαίος, κι όμως όλοι τους υπήρξαν Έλληνες ως προς το έθος. Ολόκληρη η εποχή του εξελληνισμού στηρίζεται στο περιεκτικό δυναμικό του ελληνικού έθους.

Το έθνος προυποθέτει κοινή καταγωγή, γλώσσα, αξιακό σύστημα (που στην περίπτωση των Ελλήνων εκφράζεται στη θρησκεία τους) και πάνω απ‘ όλα έθος δια μέσω του οποίου τα διάφορα μέλη του (φυλές, φρατρίες, γένη) αλληλοαναγνωρίζονται ως ανήκοντες στο ίδιο έθνος. Υπό το πρίσμα αυτό, επανελλήνιση θα υπάρξει μόνο όταν ξεριζώσουμε από μέσα μας τη Ρωμιοσύνη και τις διαποτισμένες από τον χριστιανισμό κατηγορίες σκέψης, συμπεριλαμβανομένου των διάφορων μορφών του πολιτικού μονοθεϊσμού (συντηριτισμός, φιλελευθερισμός, εθνικισμός, διεθνισμός). Αυτό γίνεται μόνο με προσπάθεια και αλλαγή έθους, πράγμα που ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΑΙ θέληση και θάρρος. Εάν κάποιοι θέλουν μετά από γενοκτονίες, εθνοκτονίες, αποικιοκρατίες και βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στο φαντασιακό του πολιτικού, πολιτισμικού και θρησκευτικού μονοθεϊσμού να είναι δια του αίματος αυτομάτως Έλληνες προκειμένου να αποφύγουν τη σύγκρουση με τον Ρωμιό μέσα τους, απλώς κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, καταλήγοντας στα στενά του αρχαιοκεντρισμού ή «ελληνοκεντρισμού», της «ελληνολατρίας», του «χριστιανοδωδεκαθεϊσμού» και πάει λέγοντας. Είναι αμέτρητα τα παρακλάδια της Ρωμιοσύνης με ελληνικό χιτώνα. Κατά βάση, χρονικά, πολιτισμικά και θεσμικά, ο εθνικισμός, φασισμός ή ναζισμός είναι γέννημα-θρέμμα του μονοθεϊστικού κόσμου, όσο κι αν ορισμένοι δημοσιογράφοι θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, αγνοώντας τις προσπάθειες για ιδιοποίηση της ελληνικής παράδοσης από τους ναζί και καταλογίζοντας τα τοξικά απόβλητα του δικού τους πολιτισμού στον πολιτισμό που γέννησε την αυτοθεσπιζόμενη κοινωνία.

Είμαστε Έλληνες και συνεπώς δεν μας αφορά ο εθνικισμός. Ο δε ναζισμός είναι από τη φύση του μισελληνικός και άρα εχθρός του ελληνισμού. Μετά το Δίστομο, ο ίδιος ο όρος του «ελληνικού ναζισμού» αποτελεί κακούργημα και επιπλέον, κάθε προσπάθεια ταύτισης της ιθαγενούς ελληνικής παράδοσης επίθεση στον ελληνισμό. Οι Έλληνες ανέδειξαν τη δημοκρατία, το άσυλο, την ισονομία και τον ανθρωπισμό, για να αναφέρω κάποια από τα πολιτισμικά επιτεύγματα του ελληνισμού που, μέσω της αναγέννησης, του διαφωτισμού, ορθολογισμού και της Γαλλικής επανάστασης, κατάφερε να εκπολιτίσει κατά κάποιον τρόπο τη δυτική Ευρώπη.

Δεν είναι σοβαροί λοιπόν όσοι μας καταλογίζουν καταστάσεις που δεν ανήκουν σε εμάς και που ακυρώνουν μάλιστα τον εθνισμό μας. Ο ελληνισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε κόμμα, ούτε βίτσιο, αλλά τρόπος ζωής και πάνω απ‘ όλα αξιακό σύστημα. Όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν, εγκλωβισμένοι στα συμπλέγματα και τις ιδεολογίες τους, απλά τους αναγνωρίζουμε κάθε δικαίωμα να μη γνωρίζουν τι τους γίνεται. Σε τελική ανάλυση, οι συγκεκριμένοι «κύριοι» δημοσιογράφοι και λοιποί βαλτοί επιβεβαιώνουν τη κοινή γνώμη για το ήθος της συντεχνίας τους.