Αυτό είναι Ελληνισμός

Στυλιανός Αρίστων Κοροβίλας, 3 Μουνιχιών 2791 / 22 Απριλίου 2.015

Ως Ελληνισμός, επίσης γνωστός ως «Ελληνικόν», χαρακτηρίζεται ο αυτόχθονας ελληνικός πολιτισμός, συμπεριλαμβανομένου του αξιακού συστήματος, του έθους και της θρησκείας του («πολυθεϊσμός»). Αποτελεί επίσης την εθνική ταυτότητα των αρχαίων και μεσαιωνικών Ελλήνων (Πλήθων, Μάρουλλος κτλ.). Ο Ελληνισμός είναι συνεπώς ένας εθνισμός. Ο όρος «Ελληνισμός» σημαίνει «των Ελλήνων […]. ΙΙ. χρήση ενός καθαρού ελληνικού στυλ και ιδιώματος» (Liddell/Scott: A Greek-English Lexicon, σελ. 536, 9η έκδ., Νέα Υόρκη 1996). Στην αρχαιότητα ο όρος αυτός «χαρακτήριζε την γνώση της ελληνικής γλώσσας και επί πλέον την υιοθέτηση της ελληνικής κουλτούρας και θρησκείας» (H. Heinen, Geschichte des Hellenismus, σελ. 9, Μόναχο 2003). Κοντολογίς, ο Ελληνισμός είναι «ο ελληνικός τρόπος ζωής» (R. Horsley: Paul and Empire, σελ. 206, Χάρισμπουργκ 1997). Αλλά προς αποφυγήν παρεξηγήσεων πρέπει να επισημανθεί ότι με «Ελληνισμό» δεν εννοούμε την Ρωμιοσύνη (ελληνόφωνη χριστιανοσύνη), το Βυζάντιο ή το Ελλαδικό Κράτος, αλλά αποκλειστικά και μόνο τον πολιτισμό που προέρχεται από το ίδιο το Ελληνικό έθνος (εξού και ο όρος «εθνικός Ελληνισμός»).

Οι Έλληνες αποτελούν ένα έθνος. Η λέξη «έθνος» προέρχεται από το «έθος» (χαρακτήρας, συμπεριφορά, έθιμο) και περιγράφει μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται κοινό έθος. Έλληνες είναι, επομένως, οι μετέχοντες του Ελληνικού έθους → γλώσσα, θρησκεία, τρόπος ζωής («Ομιλία, και τα ιερά των θεών και οι θυσίες που έχουμε κοινό, και η ομοιότητα του τρόπου ζωής μας», Ηρόδ., 8.144). Οι Έλληνες είναι πολυθεϊστές ή «εθνικοί». Λατρεύουν δηλαδή το δικό τους ιδιαίτερο πάνθεον. Η Ελληνική θρησκεία είναι μια πολυθεϊστική, ανιμιστική θρησκεία και έχει μινωμυκηναϊκή προέλευση (E. James: Cult Of The Mother Goddess, Λονδίνο 1959). Ως Ελληνική θρησκεία ορίζονται οι «θρησκευτικές αντιλήψεις και πρακτικές των αρχαίων Ελλήνων» (Εγκ. Britannica: Greek Religion). Η ορθοπραξία και παλινόρθωση του ελληνικού πολιτισμού είναι βασικά χαρακτηριστικά όλων των εθνικών Ελλήνων, ανεξάρτητα από τη φιλοσοφική σχολή στην οποία τυγχάνει να ανήκουν.

Κύριος στόχος ελληνικών εθνικών συλλογικοτήτων είναι η πλήρης αποκατάσταση και αυτονομία του ελληνικού έθνους και η αναγνώριση της εθνοκτονίας του. Τόσο οι φορείς του, όσο και ο ίδιος ο Ελληνισμός δεν ασχολείται με τις πολιτικές απόψεις, φιλοσοφικές προτιμήσεις ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό των μελών του. Δεν τον ενδιαφέρουν ούτε τον αφορούν οι ιδεολογίες, τα κόμματα και τεχνητά δίπολα της νεωτερικότητας (εθνικισμός-διεθνισμός, καπιταλισμός-λενινισμός), καθώς είναι ξένα προς τις εθνικές θρησκείες. «Με τον όρο εθνική θρησκεία εννοούμε μια θρησκεία, πνευματικότητα και κοσμολογία που στηρίζεται σταθερά στην παράδοση ενός συγκεκριμένου λαού. Κατά την άποψη μας, αυτό δεν περιλαμβάνει τις σύγχρονες αποκρυφιστικές ή αριοσοφιστικές θεωρίες/ιδεολογίες, ούτε τις συγκρητιστικές νεο-θρησκείες» (Ευρωπαϊκό Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών, ECER).

Η παλινόρθωση του Ελληνισμού δεν είναι η επιστροφή σε μια απροσδιόριστη «αρχαιότητα» ή στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του παρελθόντος, όπως θα μπορούσε κανείς αρχικά να υποθέσει, αλλά η επιστροφή ορισμένων ανθρώπων στην ιθαγενή κουλτούρα και ταυτότητα της πατρίδας τους, τα πολιτιστικά επιτεύγματα των Ελλήνων. Σήμερα, όπως και χθές, ο Ελληνισμός είναι τεράστιας σημασίας για τον ανθρώπινο πολιτισμό, επειδή είναι στη φύση του να διαμορφώνει ελεύθερους και συνετούς ανθρώπους. Ως εθνική θρησκεία, τρόπος ζωής και αξιακό σύστημα αποτελεί μια αυθεντική εναλλακτική απέναντι στη Δύση(1), Ανατολή(2) και Ρωμιοσύνη(3).

1) Κοινοβουλευτισμός, εθνικισμός, χριστιανισμός, αποκρυφισμός, «νεοπαγανισμός»
2) Ερμητισμός, δυϊσμός, μοναχισμός
3) Βυζάντιο, φυλετισμός, θεοκρατία, αρχαιοκεντρισμός, «ελληνοχριστιανισμός»